Mijn man is naar zijn werk, ik ben eindelijk afgestudeerd, ik sta op uit mijn bed, Ettan slaapt nog en stilletjes loop ik in mijn badjas naar de wc, ik voel me niet zo heel erg lekker.
Als ik wil opstaan van de wc lukt mij dat niet, in foetus houding lig ik op de grond van de badkamer, en van de pijn kan ik alleen maar zo liggen. Gelukkig heb ik mijn telefoon in de zak van mijn badjas gedaan en bel mijn man. Gelukkig werkt hij nog geen minuut lopen van ons huis en is er binnen enkele seconde na het telefoongesprek. Samen met hem lukt het om op de bank te komen en we bellen de huisarts, we regelen dat mijn stiefvader die in de stad werkt mij met de auto naar de huisarts kan brengen en daar denken ze dat ik een gedraaide eierstok heb. Mijn stiefvader brengt ons naar het ziekenhuis, naar de eerste hulp. Bij de eerste hulp wordt ik onderzocht, nee geen gedraaide eierstok, maar een flinke ontsteking in mijn baarmoeder, een stukje moederkoek is blijven zitten, dat wordt een operatie, heeft u gedronken of gegeten? Nee, sinds gisteravond 8 uur niets, maar zou graag wel wat willen, wat natuurlijk niet mag, ik kan zodra er ruimte is elk moment naar de operatiekamer gereden worden.
Mijn stiefvader verdwijnt met onze kleine Ettan, eerst met mijn man samen langs ons huis om wat spulletjes te halen, gelukkig ligt er genoeg borstvoedingsvoorraad in de vriezer en neemt ons manneke mee naar het huis van mijn moeder. Mijn man komt op de fiets terug met de nodige spullen voor mij.
Het wachten duurt lang en na 6 uur op de eerste hulp te hebben gewacht wordt ik verplaatst naar een gewone ziekenhuiskamer en nog steeds mag ik niets eten of drinken.
Eindelijk om 11 uur 's avond mocht ik naar de operatie kamer. Toen ik wakker werd heb ik meteen gevraagd of ik mocht drinken, mag ik drinken, ik ben wakker, mag ik drinken, alsjeblieft?
Tjongejonge, nooit geweten dat niet drinken zo'n pijn kon doen...
