31 weken 2 dagen zwanger

Als student heb ik een heel leuk baantje erbij, van 5 tot 7 's avonds post vouwen en dat een paar dagen in de week, heel gezellig met 2 andere, kletsend en vouwend en alles in enveloppen steken. Ondertussen al weer 31 weken zwanger, nog 2 maanden en dan ben ik moeder, dus vanavond hebben de collega's en ik een etentje en gaan we mijn zwangerschapsverlofuren verdelen.
Tussen de gerechten door verdelen we gemakkelijk mijn uren en na het etentje zitten we rustig na te kletsen en wachten we op koffie. Ik zit heerlijk te kletsen en merk dat mijn kruis wat nat wordt, paniek, zit ik hier nou een beetje in mijn broek te plassen. Snel sta ik op en loop ik richting wc, maar ik ben nog net niet om de tafel heen gelopen of ik ben kleddernat tot mijn knieën, verschrikt kijk ik naar beneden en mompel: "sta ik nou een potje in mijn broek te piesen?" Snel loop ik door naar de wc en daar merk ik dat het helemaal geen urine was, wat me ook al gek leek, aangezien het meer leek op een emmer die in mijn schoot werd leeggegooid en dat zou met urine nooit met dat tempo kunnen lukken. Aan de andere kant van de deur staan wat collega's die willen weten of het wel gaat: "Ja, het gaat wel, volgens mij zijn mijn vliezen gebroken, heb je een oude handdoek of iets dergelijks voor me?"
Ik loop daarna rustig naar de woonkamer, vraag om een telefoonboek, want de verloskundige staat nog niet in mijn telefoon. Die vraagt aan me of ik geroken heb of het wel echt geen urine is, ja dat heb ik, ze komt eraan. Ondertussen lopen mijn collega's onrustig om me heen, geen flauw idee wat ze aan het doen zijn, dus ik ga rustig zitten op mijn handdoekje en vraag of die koffie al klaar is. Mijn rustige houding doet mijn collega's lachen en ze komen ook rustig zitten, tja we moeten toch wachten, dan maar beter met wat koffie erbij.
Als de verloskundige er is zitten mijn collega's in de gang op de trap te wachten en ja mijn vliezen zijn gebroken, ik moet naar het ziekenhuis. De collega waar we te gast zijn rijdt me erheen en ondertussen mijn vriend opgebeld om te vertellen wat er is gebeurd en waar hij heen moet. In het ziekenhuis houdt mijn collega me gezelschap, sommige ziekenhuismedewerkers denken dat het mijn vriendin/partner is, wat bij ons op de lachspieren werkt. Al spoedig is mijn vriend er, op de echo was alles goed, het kindje doet het goed, ik krijg weeën remmers en longrijpingsprikken, en nu hopen dat ons kind de komende 24 uur blijft zitten, zodat de prik zijn werk kan doen.
Natuurlijk word ik opgenomen in het ziekenhuis en moet bedrust houden, ik mag alleen uit bed om naar de wc te gaan of te gaan douchen, oei en zolang de weeën niet komen en er geen complicaties zijn mag ik hier gezellig liggen tot 36 weken zwangerschap, dat is 5 weken met een "gezond lijf op bed liggen 24/7 HELP!!

Ettan, bij de 20 weken echo