Zelfde rechten over ons kind

Na 5 maanden zwangerschap/ 1 jaar verkering, heeft mijn vriend zijn studentenkamer opgezegd en is bij me ingetrokken, in mijn mini appartementje van 30 m2, want tja dat moest toch maar eens gebeuren, aangezien we samen voor ons kindje willen zorgen (stiekem woonde hij hier al maanden)
Intussen zijn we er achter dat het kind erkennen eigenlijk niet veel betekend, ja het kind krijgt zijn achternaam, maar gelijke rechten over ons kind hebben we niet. Mijn vriend vind dat oneerlijk en ik zie geen reden waarom we geen gelijke rechten zouden mogen hebben ver ons kind. We zoeken het uit en worden tureluurs van wat er allemaal voor geregeld zou moeten worden, ik grap op een avond dat als we dan toch bij elkaar willen blijven en de zelfde rechten willen we net zo goed tijdens het gratis uurtje ja tegen elkaar zeggen, snel, goedkoop en weinig gedoe. Mijn vriend denkt even na, ja goed idee, laten we gaan trouwen! Huh, zijn we nu opeens zomaar verloofd?

Na een paar dagen vinden we het nog steeds een goed plan, we willen trouwen voor de uitgerekende datum en beginnen uit te zoeken waar we voor die tijd nog kunnen trouwen en binnen de kortste keren hebben we een datum en locatie, hebben we allebei een getuige gevraagd en zijn we in ondertrouw.
Eigenlijk wilde we samen met de getuigen naar het stadhuis, maar omdat het zo dicht bij mijn moeder is en zij ons kan brengen met de auto, vinden we het wel redelijk dat zij ook aanwezig zijn. Mijn broers komen met het argument dat ze daar een betaalde vrije dag voor krijgen en willen ook graag komen, prima, maar het is echt het stadhuis inlopen, ja zeggen, krabbelen en weer weg hoor, daarvoor hoeven jullie niet het hele land door! Prima, mijn aanstaande nodigt zijn moeder ook uit en de rest van het gezin woont in het buitenland, die hebben we natuurlijk wel verteld en nee ze hoeven van ons niet te komen, wat ons betreft zonde van de tijd en geld, voor die paar minuten, alleen als je dat echt zelf wilt.

En zo kwam het dat wij op een maandag morgen door een bijna leeg stadhuis naar de trouwzaal lopen, het officiële gedeelte aanhoren, ja zeggen, ringen aanschuiven en krabbelen en dan weer snel weg, taart eten bij mijn moeder en dan rap weer naar het ziekenhuis om bij ons kleintje te zijn.