Vannacht rond 4 uur werd ik wakker van pijntjes in mijn rug, zeer regelmatig terugkerende pijntjes, zuster laten komen, die bekijkt me, als het erger wordt moet ik nog maar weer bellen. Het wordt erger, dus ik bel weer, weer wordt ik bekeken en ze zal zo het apparatuur halen m te kijken of het wel echt weeën zijn, ik mompel: als dit geen weeën zijn, dan wil ik niet weten hoe echte weeën voelen. Ik kan niet in bed blijven en begin te ijsberen door de slaapzaal, heel zachtjes in de hoop mijn kamergenoten niet wakker te maken.
Rond 6 uur wordt ik aangesloten en het apparaat registreert geen weeën: probeer lekker te slapen, het is vals alarm, nou van slapen komt het niet, alsof mijn lijf opeens ophoud met die pijnscheuten na het horen van dit bericht. Nee, het wordt steeds erger, ik raak gefrustreerd, want ik krijg het gevoel dat IK me aanstel, IK, nou als er eentje is die qua pijn zich niet aanstelt, dan ben ik het. Om de zoveel tijd laat ik de zuster weer komen, ja ik heb nog steeds die regelmatige minuten durende pijnscheuten en het kan me niet schelen dat het apparaat het niet ziet (want die is er ondertussen ook al weer een keer bijgehaald, ik voel dit toch. Er wordt een verloskamer gereed gemaakt en ze zullen me daar onderzoeken. Het is ondertussen 8 uur en bel mijn vriend wakker; kom je?
In de verloskamer zien ze nog steeds geen duidelijke weeën op het apparaat, maar ik heb wel 4 cm ontsluiting. Hebben we een bevallingscursus gedaan? Ja/ nee, we hebben de eerste kennismakingsavond gehad. Ze vertellen me dat het wachten is tot 10 cm ontsluiting, mits er geen complicaties zijn, en het duurt ongeveer een uur per centimeter. Een uur per centimeter, blèh, nog ongeveer 6 uur hier liggen op dit bevallingsbed, ondertussen zien ze kleine piekjes op het apparaat, kleine mini wee-tjes, die voelen als mega wee-tjes!
Ik heb enorme bewegingsdrang, maar ik mag niet van het bed af, want ik lig al vast aan al het apparatuur, nee zelfs niet als ik naar de wc moet. Ik geef het op, ik lig naar buiten te kijken, voel de wee aankomen, onderga hem en tuur ondertussen naar buiten en af en toe heb ik even een informatief gesprekje met de zusters, voor de rest sluit ik me af, donder maar op met jullie mini wee-tjes!
Na 5 kwartiertjes wordt ik even gecontroleerd: even kijken hoe het staat met mijn ontsluiting: 9 cm!
Negen centimeter, hoppa 1 cm per kwartier, dat doen die mini wee-tjes goed hè! Ik zeg nog net geen nanananana, met jullie rot apparatuur! Niet lang daarna ben ik op de 10 cm, ik krijg een spoedcursus puffen en bevallen en plop daar is met een zucht onze zoon!
Onze zoon scoort 3 10-en, geen idee wat het is, maar het klinkt goed, hij moet ter observatie naar neonatologie, omdat hij 8 weken te vroeg geboren is, ik ga mee en wijk alleen van zijn zijde als ik zelf moet slapen, voor de rest knuffel en klets ik, donders wat een mooi mannetjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten