woensdag 15 mei 2013

Knuffel kwijt

Mijn schoonouders wonen in Zweden en daar rijden we een aantal keer per jaar naar toe. We hebben ondertussen de domdom niet meer nodig om de weg te vinden en ook de vaste rust plekken beginnen te vormen. De kinders weten dat het een lange reis is en vermaken zich prima op de achterbank.

De laatste keer ging ook weer alles soepeltjes. Op tijd van huis vertrokken, niets vergeten en lekker rijden. Tussen Bremen en Hamburg hadden we een plaspauze en daarna op naar de boot Puttgarden - Rødby, we kwamen aanrijden en hop meteen op de boot, het gaat lekker vandaag! De kinders vragen of ze hun knuffels mee naar boven mogen nemen en dan is er paniek, waar is schaap? Schapie, waar ben je? Zoeken onder de dekens, tussen de stoelen, in de achterbak, nergens een schaap te bekennen. Ettan had schaap zeker te weten mee, ik heb op knuffels gecontroleerd toen we weg reden van huis.


Ettan herinnert zich dat hij schaap mee had naar het toilet, zou hij daar nog liggen? Ik word misselijk en verdrietig van de gedachte dat we schaap kwijt zijn. Zelf ben ik vroeger mijn Nijn kwijt geraakt en elke vervangend knuffeldier wat ik daarna heb gehad kon mijn Nijn niet vervangen. Oh waarom heb ik nou niet onze contactgegevens op schaap gemaakt? Kokijn van Trean en alle doekjes van Tvåan hebben dat allemaal wel, waarom heb ik dat niet gedaan bij schaap?
Gelukkig kan mijn moeder, die ik inmiddels op de hoogte heb gesteld via sms van deze knuffelramp, wel helder nadenken en vraagt of we de tankbon nog hebben en of daar het telefoonnummer op staat. Dank mam, ja dat staat er, mijn man probeert in zijn beste Duits de tankbediende uit te leggen dat onze zoon zijn schaap is vergeten bij de toiletten, die gaat kijken en gelukkig, schaap lag daar, ze bewaart hem veilig tot we schaap op de terugweg kunnen ophalen.

Op de terugweg kon ik niet wachten tot we eindelijk bij dat tankstation zijn en daar aangekomen probeer ik met mijn beetje Duits duidelijk te maken dat ik schaap kom ophalen. De mevrouw snapt me meteen en haalt van achter schaap op, een zucht van opluchting gaat door me heen, we hebben schaap weer. Ik bedank de mevrouw super veel keer en ren weer naar de auto.
Ettan ligt nog te slapen en ik stop schaap tussen zijn handjes en ik kijk toe hoe zijn handen automatisch schaap beginnen te knuffelen, alsof hij nooit weg is geweest. Net na het wegrijden ontwaakt Ettan, hij knuffelt zijn schaap, geeft hem een kus en strekt zich uit, zoals hij altijd doet. Zijn lijf bevriest voor een seconde en met grote ogen kijkt hij naar zijn schoot, waar schaap met open armen ligt. Ettan heeft schaap niet meer losgelaten tot schaap weer veilig in zijn eigen bed lag!

2 opmerkingen:

  1. Lonneke5/17/2013

    Ik heb hierbij tranen in mijn ogen van ontroering. Hoe moet dat dan wel niet voor jou zijn?

    Wat een ontzettend leuke blog!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ontzettend lief, Lous! (snif)

    BeantwoordenVerwijderen