oké komt ie:
Woensdagochtend braken mijn vliezen iets voor 7-en, ik begreep later dat het niet echt mijn vliezen waren die gebroken waren, maar meer een hoge scheur, ik zal het al niet meer weten, doet er niet toe, de bevalling was in ieder geval begonnen.
Gewacht tot 9 uur, vk gebeld en die is gekomen, ik had toen al regelmatige weeën, maar niet van een minuut lang. Ik bleek al 6 cm te hebben en gezien mijn geschiedenis was het tijd om naar het ziekenhuis te gaan. Mijn voorkeursziekenhuis had geen ruimte, alles was vol, zelfs de kamers die ze normaal gebruiken als reserve... (mijn man een beetje pissig: "en ze zeiden nog zo bij het kennismaken dat ze altijd plek hadden, zelfs als de gewone verloskamers vol waren, moppermopper)
Nou ja dan maar naar het andere ziekenhuis, ook vol, we bellen zo terug... Daar aangekomen werd ik meteen naar de medische verloskamers gebracht en even later kreeg ik een infuus. Ik had begrepen dat ik alleen een naaldje/ infuus aansluiting zou krijgen, maar helaas, ik zat vast aan een paal, buh! Want ja ik was wel medium risk, huh??
Na een tijdje werden mijn weeën niet heviger, en ik had geen vruchtwater meer verloren,ik dacht zelf dat het koppie houdt het tegen van er uit vloeien. De vliezen gebroken, daarna begon het heftiger te worden en om 12 uur had ik al lichte persdrang. De stagiaire heeft gecontroleerd, ja volledige ontsluiting, dus als ik het persen niet tegen kan houden mag ik mee drukken.
Niets, dus even later controleerde de vk me, oeps 6 cm en misschien wel een sterkijker, dat zou die persdrang kunnen verklaren.
Douchen, en allerlei in allerlei houdingen flinke persweeën opvangen en bijna 4 uur later in de hoop dat het manneke goed zou liggen. Toen hij dan toch eindelijk goed ging liggen, wilde het randje niet weggaan, zucht.
Ik kreeg nog zoveel tijd en anders moest de vk me helaas gaan overdragen, vk heeft me zo veel mogelijk geholpen, door te masseren enz. (wat echt niet verlichtend werkte). Gelukt!
En toen bleek het manneke ook nog eens groot te zijn, dus eerst heel krachtig hem naar buiten werken en daarna persweeën weer weg puffen om de schade aan mijn lijf te beperken, hoezee hoofd eruit, hoorde ik de vk zeggen, "Sorry moeders, hij heeft ook brede schouders, goed luisteren en weer doen wat ik zeg. Braaf gedaan ondanks dat mijn lijf dat eigenlijk allemaal niet zo wilde, maar het manneke was er dan toch eindelijk uit om 16.22!!
Helaas wilde mijn moederkoek dit keer helemaal niet meewerken, binnen no time stond de kamer vol met mensen die beoordeelde, aan me zaten, dingen deden. Kleine man maar aan mijn man gegeven en niet veel later werd ik door de gangen naar de operatiekamer gereden. 18:00 werd ik wakker op de verkoever zaal, alles was goed verlopen, hb erg laag, je word zo opgehaald en dan krijg je daar een bloedtransfusie. Om 19.45 was ik eindelijk weer bij man en kind.
Natuurlijk moest ik een nachtje blijven, prima.
**20 mrt 2014**
's Nachts maar een uurtje geslapen, ik was niet de enige op de kamer, vreemd bed, vreemde geluiden. 's Morgens voelde ik me, dankzij de transfusie al een stuk beter, dus op een gegeven moment maar geprobeerd te zitten en ik kreeg steeds meer vrijheid van de verpleegkunde om me te kunnen bewegen, zoals mijn katheter verwijderen en mij alleen nog maar aan 1 infuuspaal vast laten zitten. Zelfstandig kunnen douchen en zitten eten, alles ging me goed af.
De vk van het ziekenhuis was verbaasd me al zo levendig te zien, want als ze me alleen op papier had gezien had ze me nog een zak bloed willen geven, maar in plaats daarvan mocht ik als ik wilde en zelfstandig had geplast en het aandurfde naar huis!
Niet veel later trots als een peuter een dikke plas gedaan, tadaaah, ik mag naar huis!
**21 mrt 2014**
Gister dus al lekker thuis, gisteravond gezellig met vriendinnen terwijl kleine man clusterend aan mijn lijf vast zat wie is de mol gekeken en ook ML had vrienden over de vloer om het scheel eraf te drinken, gezellige boel
Vannacht heeft kleine man zich om het uur zeer hongerig gemeld en heeft zich laveloos gedronken en dikke overgangspoep broeken geproduceerd, maar heb tussendoor heerlijk liggen tukken.
Kraamhulp is nu mijn werkjes die ik normaal doe in het huishouden aan het uitvoeren en ik zit dik tevreden op een gigantische blauwe wolk op de bank te genieten van ons 4e wondertje.
Donders wat ben ik verliefd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten