woensdag 25 september 2013

Trots als een pauw

Ze was uitgekeken op de loco bambino, dat was stom en voor baby's, dus de loco mini gepakt en laten zien dat dat het zelfde werkt als de bambino, maar dan met met wat meer stukjes en geen plaatjes, maar getallen.
Tot mijn verbazing herkende ze de cijfers 1 tot 9, maar de getallen 10, 11 en 12 wist ze niet bij naam te noemen, maar door te beginnen bij 7 en zo door te tellen: "7, 8, 9, 10, dit is de 10 mamma!" en zo ontdekte ze ook dat 11 Elf is en 12 twaalf ( ze kan al wel tot 29 tellen, daarna wordt het tienentwintig, elfentwintig enz :))
Na de uitleg, zo eigenwijs als ze nu is, wilde ze meteen zelfstandig aan de slag, wat ik alleen maar kan toejuichen. Wel verwachtte ik dat ze elk moment bij me zou komen om te vragen, hoe moet het nu? Wat moet ik nu doen? Maar nee, ze was heerlijk zelf bezig en had mij hulp niet nodig, ze heeft zo een aantal bladzijdes zitten maken, telkens trots dat ze alles goed had en dan naar de volgende bladzijde.





En natuurlijk was niet alleen mijn dochter trots als een pauw op zichzelf, maar ook ik liep te glunderen dat ze zo heerlijk aan het werk was. Maar stiekem toch was er ook teleurstelling in mij, 3 jaar en ze heeft me nu al niet meer nodig, beetje overdreven, ja, maar voor heel eventjes voelde het wel zo!

1 opmerking:

  1. Stoere dochter heb je!! Dus, terecht trots. Maar ik snap je teleurstelling, je kleintje heeft je niet meer voor alles nodig. Gelukkig heb je straks weer een kleintje die voor alles afhankelijk is van mama :)

    BeantwoordenVerwijderen