In de ban van het verloren knuffeltje

Gisteren zag ik op facebook een berichtje dat een vriend van ons deelde, iemand in zijn kennissengroep was haat dochters knuffel verloren. Wetende hoe verschrikkelijk ik het zelf vond toen we schaap in mei kwijt waren, heb ik het bericht natuurlijk gedeeld. Niet alleen op mijn eigen pagina, maar ook in 2 groepen waar ik bij zit, wetende dat daar mensen uit onze stad in zitten.
Na 3 minuten reageerde er al iemand die ging kijken en postte niet veel later een foto van de verdwenen knuffel! Dus ik gelijk via de gemeenschappelijke vriend de moeder van de verloren knuffel op de hoogte gebracht, dezelfde dag nog was de knuffel weer terecht.
Helaas voor diegene die er mede voor zorgde dat de knuffel weer terecht was, was ze zelf deze week het knuffeltje van haar kleine verloren. Niet wetende dat zij dat was had ik dat bericht al wel op twitter gedeeld en heeft ze een nieuwe oproep op facebook gedaan, uiteraard gedeeld, maar helaas nog zonder resultaat.

Naar vind ik dan mensen die op zo'n bericht reageren met: "Tip: in het vervolg knuffel thuis laten" Argh, ja had ik dat maar gedaan, maar uit ervaring weet ik dat een knuffel voor zoveel rust en plezier zorgt, een stukje veiligheid wat mee kan terwijl je moeder of vader je van hot naar her sleept op alle afspraken en boodschappen rond te krijgen.

Ondertussen hebben alle knuffels contactgegevens met een textielstift op hun knuffellijf (op bijvoorbeeld het labeltje wat aan de bips hangt) Krijgen ze als ze, zoals laatst, als ze parachute gaan springen nog een extra bandje om met overduidelijk de contactgegevens (stel dat de vinder niet zo goed de knuffel bekijkt en niet de beetje vervaagde contactgegevens ziet... ) En toen de kinders klein waren knoopte ik er een speenkoortje aan vast om zo de knuffel aan het jasje of de kinderwagen vast te maken.

De tip om een reserve knuffel te hebben is bij ons thuis geen optie. Mijn moeder heeft mij natuurlijk meegemaakt met mijn Nijn, maar geen enkel knuffeltje heeft Nijn ooit kunnen vervangen.
Ettan heeft een schaap en 3 nepschapen, hij had ooit dus 4 dezelfde schapen, 1 werd favoriet en de rest werd al snel bestempelt als nep, het verschil is na jaren overduidelijk te zien. En ook Trean heeft een hele konijnbende, met 1 echt Kokijn en de rest is broertje, moeder, zus enz van Kokijn, hoe hard we ook in het begin gewisseld hebben, er was er altijd 1 favoriet.