Maar goed het zat me wel dwars, dus toen de kleine eindelijk toch aan het tukken was ben ik het werels wijde net opgegaan, zoeken naar bevestiging dat ik het heus wel goed deed; ja zie je wel, baby's huilen ook gewoon zomaar, er hoeft niet altijd iets aan de hand te zijn. Ook stuitte ik op babytaal; horen aan het huiltje wat de behoefte van je baby is, gefascineerd heb ik allerlei youtube filmpjes erover gekeken. Ik weet niet of het echt werkt, maar na het zien en lezen hierover had ik wel meer het gevoel dat ik mijn kind begreep.
Dus gisteren heb ik haar weer opgezocht: Priscilla Dunstan, ik heb het filmpje laten zien van haar bij Oprah, waarin de babytaal kort wordt uitgelegd:
Voor je baby echt gaat huilen maakt het eerst geluidjes om aan te geven wat het wil, waarna het pas overgaat in het huilen:
- Nèh: honger, veroorzaakt door het zuigreflex
- Èh: boertje, druk hoog in het lijf
- Owh: moe, veroorzaakt door gaapreflex
- Eairth: windje, druk laag in het lijf
- Heh: oncomfortabel, bv te warm/ koud, vieze luier
Wat mij vooral opviel was dat als mijn kind honger heeft het een lepeltje/ kommetje maakt van de tong, maar dat heeft vast ook te maken met dat zuigreflex.
Mijn schoonbroer en zus zouden er thuis verder naar kijken, ik hoop dat het ze net als mij toen net een beetje meer vertrouwen geeft in het begrijpen van die kleine, of het nou echt werkt of niet :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten